Marcowe spotkanie Akademii Przewodnickiej ECS poświęcimy historii opozycyjnego dziennikarstwa, mediów podziemnych i narodzinom wolnych mediów w Polsce w 1989 roku. Zaproszenie do spotkania przyjął Andrzej Liberadzki, jeden z czołowych działaczy dziennikarskiego podziemia po wprowadzeniu stanu wojennego, w 1989 roku organizator redakcji „Tygodnika Wyborczego”, który wspierał pomorskich kandydatów Solidarności i stał się zalążkiem „Tygodnika Gdańskiego” (1989–1991). W latach 90. m.in. redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego” i doradca do spraw mediów w gabinecie premiera Jerzego Buzka. Rozmowę poprowadzi dr Konrad Knoch – historyk, pracownik Działu Naukowego i Biblioteki ECS, który kierował pracą zespołu tworzącego wystawę stałą ECS, wykładowca Uniwersytetu Gdańskiego, redaktor sekcji tematycznej „Historia mediów i dziennikarstwa” w czasopiśmie „Media Biznes Kultura”.

Powołując Akademię Przewodnicką ECS im. Wojciecha Charkina nadaliśmy nowe ramy organizacyjne przedsięwzięciom, które z powodzeniem realizujemy od 2014 roku – kursom przewodnickim, regularnym szkoleniom, warsztatom, spotkaniom ze świadkami historii i ekspertami, prezentacjom archiwaliów. Pierwszy kurs dla kandydatów na certyfikowanych przewodników ECS odbył się w 2014 roku, potem były kolejne, w 2023 roku odbyła się piąta edycja kursu. Od 2015 roku ECS organizuje dla swoich przewodników cykliczne spotkania, podczas których mogą poszerzać wiedzę i doskonalić umiejętności. Dziś współpracujemy z blisko 270 certyfikowanymi przewodnikami – ambasadorami instytucji.

Andrzej Liberadzki | Dziennikarz, redaktor, organizator mediów. Absolwent Wydziału Mechaniczno-Technologicznego Politechniki Gdańskiej, jeszcze w trakcie studiów rozpoczął współpracę z tygodnikiem studenckim „Politechnik”, a w latach 1971–1973 kierował gdańskim oddziałem tego pisma. Od 1973 roku sekretarz redakcji „Tygodnika Morskiego”. Dziennikarz ogólnopolskiego tygodnika „Czas”, gdzie był kolejno: sekretarzem redakcji (1975–1977), publicystą, kierownikiem działu, a od lutego 1979 zastępcą redaktora naczelnego. Na fali Sierpnia ’80 został wybrany na członka Rady Krajowej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP). Po wprowadzeniu stanu wojennego zrezygnował z pracy w reżimowych mediach i wystąpił z PZPR. Został regionalnym reprezentantem zdelegalizowanych władz SDP, koordynował pomoc socjalną dla zwalnianych z pracy koleżanek i kolegów. Organizował współpracę pomiędzy środowiskiem dziennikarskim a wydawnictwami emigracyjnymi, związał się z drugim obiegiem. Był redaktorem głównego biuletynu gdańskiego podziemia „Solidarność. Pismo Regionu Gdańskiego” (1983–1986). Bliski współpracownik Bogdana Borusewicza i Macieja Łopińskiego. Na potrzeby kampanii wyborczej 1989 zorganizował redakcję „Tygodnika Wyborczego”, która wspierała pomorskich kandydatów Solidarności i związanych z nią ugrupowań opozycyjnych. Pismo to stało się zalążkiem „Tygodnika Gdańskiego” (1989–1991), wspierającego zachodzące w Polsce przemiany. Był jego współtwórcą jako autor programu, zastępca redaktora naczelnego, a od kwietnia 1991 roku redaktor naczelny. W połowie lat 90. zastępca, a następnie redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”.  W okresie 1999–2001 był doradcą do spraw mediów w gabinecie prezesa Rady Ministrów Jerzego Buzka. Organizator mediów publicznych w Polsce. Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury – „za wspieranie wolnego słowa” (2001), odznaczony Medalem Miasta Gdańska z okazji 25-lecia Solidarności – „w uznaniu zasług dla idei Wolnej i Solidarnej Polski” (2005), a także Krzyżem Wolności i Solidarności (2020).