Dzielimy się żywą historią. Spacery subiektywne to jedyna w swoim rodzaju okazja, aby w towarzystwie współautorów polskiej wolności, uczestników historycznych wydarzeń lub ich świadków odbyć prawdziwą podróż w czasie ścieżkami ich wspomnień.
Główny inicjator i organizator sierpniowego strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Należał do współautorów postulatów strajkowych, które znalazły się później na słynnej tablicy 21 Postulatów. Miał wówczas 31 lat.
Czołowa postać demokratycznej opozycji na Pomorzu. Już jako licealista został aresztowany za rozpowszechnianie ulotek z poparciem dla studentów protestujących w 1968 roku. Uczestniczył w zbieraniu podpisów przeciwko planowanym zmianom w Konstytucji PRL i akcji pomocy dla represjonowanych robotników. Współpracował z Komitetem Obrony Robotników, następnie KSS KOR. Od 1978 roku aktywny członek Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża, zaangażowany w tworzenie i kolportaż drugoobiegowych pism: „Robotnik” i „Robotnik Wybrzeża”. Po Sierpniu ’80 działacz Solidarności, zasiadał w prezydium związku.
Polityk i historyk, wicemarszałek senatu RP.
Sygnatariuszka Porozumienia Gdańskiego.
Dawna motornicza. 15 sierpnia 1980 w pobliżu Opery Bałtyckiej oznajmiła pasażerom linii nr 15 „Ten tramwaj dalej nie pojedzie!”. W ten sposób rozpoczął się strajk gdańskiej komunikacji publicznej. Reprezentując swój zakład pracy, znalazła się w strajkującej Stoczni Gdańskiej, gdzie weszła w skład prezydium Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. 16 sierpnia razem z Anną Walentynowicz i Aliną Pienkowską zatrzymywała w Stoczni Gdańskiej robotników opuszczających zakład po zakończeniu pierwszej fazy strajku namawiając ich, by kontynuowali strajk solidarnościowy w obronie robotników z innych zakładów pracy. Miała wtedy 27 lat.W stanie wojennym niosła pomoc internowanym i kolportowała wydawnictwa podziemne. Była represjonowana.
Wraz z mężem adoptowali dwanaścioro dzieci. Jest założycielką fundacji pomagającą rodzinom w potrzebie. Na Kongresie Kobiet otrzymała tytuł Polki Dwudziestolecia (2009). Posłanka na Sejm RP.
W sierpniu 1980 był współautorem apelu 64 intelektualistów o negocjacje i porozumienie między władzą a strajkującymi.
W 1968 roku wyrzucono go ze studiów za udział w protestach studenckich. Osiem lat później był jednym z sygnatariuszy listu w obronie robotników z Radomia i Ursusa, następnie współorganizował pomoc dla represjonowanych przez władze. Współpracownik Komitetu Obrony Robotników. Podpisał deklarację założycielską Towarzystwa Kursów Naukowych i był jego sekretarzem odpowiedzialnym za bieżącą działalność. Wykładał w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego.
Po Sierpniu ’80 został członkiem Solidarności, kierował gabinetem Lecha Wałęsy. W stanie wojennym internowany w Białołęce, Jaworzu i Darłówku. Po wyjściu na wolność kontynuował współpracę z Lechem Wałęsą i środowiskiem ekspertów Solidarności.
Były poseł na Sejm RP i minister kultury.
Uczestnik strajku w sierpniu 1980 w Stoczni Gdańskiej.
Od 1977 roku uczestniczył w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. Założył i kierował opozycyjnym Ruchem Młodej Polski, redagował pismo „Bratniak”.
27 września 1981 był jednym z sygnatariuszy deklaracji założycielskiej Klubów Służby Niepodległości, pełnił funkcję doradcy Lecha Wałęsy. Po wprowadzeniu stanu wojennego przez cztery lata ukrywał się, działając w niejawnych władzach Solidarności. Redagował czasopisma podziemne. Współpracował z „Tygodnikiem Powszechnym”. W 1989 brał udział w obradach Okrągłego Stołu. W rządzie Tadeusza Mazowieckiego sprawował urząd ministra ds. współpracy z organizacjami politycznymi i stowarzyszeniami.
Historyk, nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk humanistycznych.