Dawni opozycjoniści, internowani, ukrywający się w stanie wojenny, uciekinier z internowania – oprowadzą zwiedzających po wystawie stałej ECS śladami wspomnień. Na te wydarzenia obowiązuje rezerwacja wejściówek, liczba miejsc ograniczona.
Spacery subiektywne po wystawie stałej cieszą się wśród gości ECS ogromnym powodzeniem, są bowiem szansą poznanie nie tylko faktów, ale również osobistych motywacji i emocji uczestników tamtych czasów. A możliwość zadania pytania przewodnikowi jest bezcenna.
Wystawa stała ECS stanie się scenografią spaceru z uczestnikami wydarzeń niezwykle ważnych dla polskiej niepodległości – stanu wojennego, wprowadzonego 13 grudnia 1981 roku.
Wydarzenie adresowane jest do młodzieży i dorosłych
miejsce | ECS, wystawa stała (1 i 2 piętro)
zbiórka | vis-à-vis kas biletowych, prosimy o przybycie z 15-minutowym wyprzedzeniem
czas trwania | ok. 90 min
Polityk, dziennikarz, z wykształcenia prawnik. Internowany w stanie wojennym.
Pochodzi z Krakowa. W opozycji antykomunistycznej działał już w latach 70. XX wieku. Współpracował z Komitetem Obrony Robotników. Był jednym z założycieli Studenckiego Komitetu Solidarności. Stawał w obronie represjonowanych: prowadził zbiórki pieniędzy, organizował protesty. Po Sierpniu ’80 wstąpił do Solidarności.
W stanie wojennym niemal rok przesiedział w ośrodkach odosobnienia w Nowym Wiśniczu, a następnie Załężu.
W 1983 roku wyjechał do Francji, gdzie był korespondentem Radia Wolna Europa.
Poseł na Sejm RP.
Zaangażowany w działalność opozycyjną, matematyk z wykształcenia. Uciekł z internowania.
W działalność opozycyjną zaangażował się w późnych latach 60. XX wieku. Współpracował z Komitetem Obrony Robotników i Komitetem Samoobrony Społecznej KOR. Współzałożyciel wydawnictwa NOWA. W kręgach opozycyjnych wsławił się przede wszystkim aktywnym zaangażowaniem w działalność poligraficzną i wydawniczą. W czasie strajku sierpniowego w Stoczni Gdańskiej był jednym z twórców Strajkowego Biuletynu Informacyjnego „Solidarność”.
Internowany w chwili wybuchu stanu wojennego, przetrzymywany na Białołęce do września 1982 roku, kiedy to po sztucznie wywołanych objawach duru brzusznego trafił do więziennego szpitala, z którego udało mu się uciec.
Polityk i związkowiec. W stanie wojennym 20 miesięcy spędził za kratami.
Relegowany ze studiów za „szerzenie wrogiej propagandy” i w następstwie prześladowań skazany na 5 lat więzienia (1966). Zwolniony na mocy amnestii (1969). W Sierpniu ’80 dowodził w bydgoskim zakładzie Romet strajkiem, który solidaryzował się z protestującymi robotnikami Wybrzeża. Zaangażowany działacz związkowy. 19 marca 1981 roku na sesji Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy przewodniczył 25-osobowej delegacji Solidarności pracowniczej i chłopskiej, podczas której milicja pobiła związkowców. Wydarzenie to przeszło do historii jako tzw. Kryzys Bydgoski.
Internowany 13 grudnia 1981 roku, trafił do ośrodka odosobnienia w Strzebielinku i na Białołęce. Następnie w grudniu 1982 aresztowany i przetrzymywany w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów, gdzie kilkukrotnie uczestniczył w głodówkach. Zwolniony dopiero w sierpniu 1984 na mocy amnestii.
Senator RP.