Zapraszamy na trzy spacery po wystawie stałej ECS, które odbędą się pod hasłem – Dwa grudnie. Wspomnieniami podzielą się bohaterowie i świadkowie wydarzeń. Bilet kosztuje tylko 12 zł.
Upamiętniają jedne z najtragiczniejszych wydarzeń w najnowszej historii Polski – krwawą masakrę robotników na ulicach w Grudniu ’70 i wprowadzenie stanu wojennego w 1981 roku. Wszystkie opatrzono przymiotnikiem „subiektywne”, bo każdy z przewodników opowiada swoją własną, bardzo osobistą historię.
ECS organizuje spacery subiektywne od chwili otwarcia wystawy stałej w 2014 roku.
– Nazywamy je subiektywnymi, bo każdy oprowadzający opowiada historię, w której uczestniczył, a dzieląc się nią, prezentuje własny punkt widzenia – opowiada Adam Czubaszek z Działu Wystaw ECS, organizator tego projektu. – Nasi goście bardzo chwalą sobie taką formę poznawania historii.
Walorami spacerów subiektywnych są osobisty kontakt i możliwość zadawania pytań. Chętnie korzystają z tego przywileju uczestniczki i uczestnicy oprowadzań.
/ wydarzenie jest adresowane do osób powyżej 16 roku życia
/ bilet kosztuje tylko 12 zł
/ spacer rusza z holu głównego, spotykamy się vis-à-vis kas biletowych (parter)
/ zwiedzanie trwa ok. 90 minut
Dziennikarz, redaktor.
W działalność opozycyjną aktywnie zaangażował się jeszcze na długo przed powstaniem Solidarności. Wielokrotnie był zatrzymywany i pozbawiany wolności, m.in. w 1965 – za rozprowadzanie listu otwartego do członków Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, autorstwa Jacka Kuronia i Karola Modzelewskiego, w 1968 – za organizację wiecu w trakcie marcowych protestów studenckich, w 1977 – za rozprowadzanie informacji o śmiertelnym pobiciu Stanisława Pyjasa, a w 1980 – w związku z sierpniowymi strajkami. Wstąpił do Solidarności, współpracował z Agencją Prasową „Solidarność”, redagował związkowe pisma. W chwili wprowadzenia stanu wojennego przebywał we Francji, gdzie spotykał się z przedstawicielami tamtejszych związków zawodowych. Nie wrócił do kraju, powołał Komitet Koordynacyjny Solidarności, którym następnie kierował.
W 1989 wszedł w skład redakcji „Gazety Wyborczej”, piastował m.in. stanowisko redaktora naczelnego warszawskiego dodatku lokalnego „Gazeta Stołeczna”.
Producent filmowy, wydawca, drukarz.
Działacz opozycji przedsolidarnościowej. Współpracował z Komitetem Obrony Robotników, organizował niezależną działalność drukarską. Założyciel Niezależnej Oficyny Wydawniczej NOWa, największej w PRL działającej poza cenzurą, która przez dwanaście lat wydawała książki, czasopisma i dokumenty, w sumie ponad pięćset tytułów. „Od nas samych zależy los wolnego słowa w Polsce” – głosiło hasło na wydawnictwach NOW-ej.
W trakcie strajków sierpniowych w 1980 również zajmował się organizacją działalności drukarskiej. Członek Solidarności. Stan wojenny zastał go – podobnie jak Seweryna Blumsztajna – w Paryżu, gdzie pozostał i aktywnie wspierał opozycję w Polsce: prowadził działalność wydawniczą, produkował filmy poświęcone najnowszej historii Polski, był jedną z kluczowych postaci w organizacji transportów do Polski z pomocą dla opozycji, w tym sprzętu.
Odznaczony Orderem Orła Białego.
Polityk, dziennikarz, publicysta.
Mając zaledwie 16 lat, współpracował z Jackiem Kuroniem i Janem Lityńskim, kolportując publikacje Komitetu Obrony Robotników w warszawskim liceum, do którego uczęszczał. Współzałożyciel Uczniowskiego Ruchu Odnowy, później w składzie Niezależnej Federacji Młodzieży Szkolnej. Przez wiele lat angażował się w niezależną działalność wydawniczą i publicystyczną. W 1981 dołączył do Konfederacji Polski Niepodległej (KPN) i to z tym ugrupowaniem na lata związał działalność opozycyjną. W KPN sprawował wiele funkcji, w tym koordynacyjnych i kierowniczych. Publikował w tym czasie pod pseudonimem Andrzej Grot, w ten sposób sygnował m.in. biografię Leszka Moczulskiego – „Leszek Moczulski. Idea i czyn” (1984). W marcu 1985 został aresztowany, następnie sąd wymierzył mu karę 2,5 roku pozbawienia wolności. Zwolniono go we wrześniu 1986 na mocy amnestii.
Prywatnie mąż pasierbicy Leszka Moczulskiego.