Hipnotyczna podróż przez kolejne kręgi piekła, jakiego doświadczają imigranci szturmujący bramy bogatej Europy. Film zaczyna się na łódce żeglującej samotnie wśród burzy, pełnej ludzi walczących o życie. Kamera błądzi po ulicach greckiego miasta jak po futurystycznym polis – wyludnione, zrujnowane ulice, ludzie jak cienie oczekują na zalegalizowanie pobytu, jakąkolwiek pracę, sprzedają resztki dobytku za nędzne grosze. Patrole policji szturmują z bronią imigranckie dzielnice i urządzają łapanki.

Film wyławia z bezimiennej na co dzień masy imigrantów konkretne twarze, przywołuje szczątkowe historie ich tęsknoty za domem, rodziną, znajomym pejzażem. Kamera zagląda do kolejnych przeludnionych, zajętych nielegalnie mieszkań, gdzie wraz z dziećmi gnieżdżą się dziesiątki osób. Nie omija zlokalizowanych w piwnicach meczetów, w których przybysze gromadzą się, by przez chwilę odzyskać godność i poczucie celu. Reżyser pokazuje, jak naprawdę wygląda raj, o którym marzą imigranci – to ciężkie narkotyki, spanie w pustostanach, ciała wyławiane z morza, rodzice porzucający dzieci, terror mafii, strach przed policją i brak możliwości powrotu do domu. Oglądając ten film, nie sposób uciec od wrażenia, że tak właśnie może wyglądać koniec świata.

ROZMOWA PO FILMIE
Aleksandra Chrzanowska | Stowarzyszenie Interwencji Prawnej, działające na rzecz równości wszystkich ludzi wobec prawa
Anna Legan | współzałożycielka Amnesty International w Polsce, organizacji stojącej na straży praw człowieka
Małgorzata Gorczewska | Amnesty International
Natalia Kowaliszyna | imigrantka, wolontariuszka ECS
Marta Siciarek | psycholożka międzykulturowa, prezeska Centrum Wsparcia Imigrantów i Imigrantek w Gdańsku
Patrycja Medowska | moderatorka, menadżerka kultury, zastępca dyrektora ECS