Wykład 12

   
JACEK DOMINICZAK
Miasto i przestrzeń dialogu
21 listopada 2012

 
Architekci często definiują architekturę jako sztukę kształtowania przestrzeni. Architektura miejska wpływa na jakość życia oraz kształtowanie relacji międzyludzkich. Dominiczak nawiązując do filozofii Emmanuela Levinasa postrzega architekturę w perspektywie dialogicznej. Podstawowym poglądem tej metody projektowania jest pochwała różnorodności świata i architektonicznych różnic jego przestrzeni wnętrz. Projektowanie dialogiczne Dominiczak pokazał na przykładzie rozwiązań urbanistycznych Lizbony, Rzymu, Sztokholmu, Sopotu oraz wybranych dzielnic Gdańska – Przymorza, Chełmu, Głównego Miasta i Stoczni. Obecna kondycja miast jest, w jego przekonaniu, rezultatem sztuki egzystencjalnej samotności, a nie dialogicznego spotkania. Będąca jej rezultatem przestrzeń publiczna pełna różnych indywidualnych auto-ekspresji jest daleka od rozumienia jakości w kontekście perspektywy dialogicznej. Istotą przestrzeni publicznej nie jest wyposażenie jej w różnorodne elementy, ale istotą jest zbudowanie przyjaznej, niekiedy trudnej przestrzeni do tego, by ludzie lubili w niej być. Dominiczak zarzuca funkcjonalizmowi, że utożsamił funkcjonalność z łatwością.

Jacek Dominiczak jest architektem i profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, na której prowadzi Pracownię Projektowania Wnętrz Miejskich. Zajmuje się teorią i metodologią projektowania dialogicznego. Jest autorem koncepcji Przestrzeni Dialogicznej (Miasto Dialogiczne, Architektura Dialogiczna) oraz Kodu Tożsamości Lokalnej – narzędzia projektowania miejskiej przestrzeni kulturowej. W 2004 roku reprezentował Polskę na 9. Międzynarodowej Wystawie Architektury organizowanej przez Biennale w Wenecji, podczas której prezentował pracę Delay(er)ing Facade, zbudowaną wspólnie z malarzem video-fresków Dominikiem Lejmanem.
 
Zobacz też JACEK DOMINICZAK: Architektura miasta jako dialog w przestrzeni publicznej – wystąpienie w cyklu Laboratorium Dizajnu Społecznego.