Wykład 12
JACEK DOMINICZAK Miasto i przestrzeń dialogu 21 listopada 2012 |
Architekci często definiują architekturę jako sztukę kształtowania przestrzeni. Architektura miejska wpływa na jakość życia oraz kształtowanie relacji międzyludzkich. Dominiczak nawiązując do filozofii Emmanuela Levinasa postrzega architekturę w perspektywie dialogicznej. Podstawowym poglądem tej metody projektowania jest pochwała różnorodności świata i architektonicznych różnic jego przestrzeni wnętrz. Projektowanie dialogiczne Dominiczak pokazał na przykładzie rozwiązań urbanistycznych Lizbony, Rzymu, Sztokholmu, Sopotu oraz wybranych dzielnic Gdańska – Przymorza, Chełmu, Głównego Miasta i Stoczni. Obecna kondycja miast jest, w jego przekonaniu, rezultatem sztuki egzystencjalnej samotności, a nie dialogicznego spotkania. Będąca jej rezultatem przestrzeń publiczna pełna różnych indywidualnych auto-ekspresji jest daleka od rozumienia jakości w kontekście perspektywy dialogicznej. Istotą przestrzeni publicznej nie jest wyposażenie jej w różnorodne elementy, ale istotą jest zbudowanie przyjaznej, niekiedy trudnej przestrzeni do tego, by ludzie lubili w niej być. Dominiczak zarzuca funkcjonalizmowi, że utożsamił funkcjonalność z łatwością.
Jacek Dominiczak jest architektem i profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, na której prowadzi Pracownię Projektowania Wnętrz Miejskich. Zajmuje się teorią i metodologią projektowania dialogicznego. Jest autorem koncepcji Przestrzeni Dialogicznej (Miasto Dialogiczne, Architektura Dialogiczna) oraz Kodu Tożsamości Lokalnej – narzędzia projektowania miejskiej przestrzeni kulturowej. W 2004 roku reprezentował Polskę na 9. Międzynarodowej Wystawie Architektury organizowanej przez Biennale w Wenecji, podczas której prezentował pracę Delay(er)ing Facade, zbudowaną wspólnie z malarzem video-fresków Dominikiem Lejmanem. |
Zobacz też | JACEK DOMINICZAK: Architektura miasta jako dialog w przestrzeni publicznej – wystąpienie w cyklu Laboratorium Dizajnu Społecznego. |